วันจันทร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2552
วันศุกร์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2552
กลอนพุทธทาส
วาทธรรมคำสอน "กลอนพุทธทาส"
ทุกหัวข้อล้ำค่ามากคัดจากใจ
สร้างโลกให้สันติสุขแก่ทุกคน
สอนให้รู้ "พุทธพจน์" กฎยิ่งใหญ่
ทั้งเทศไทยซึ้งบาปกรรมติดตามผล
สอนให้รู้ "พุทธธรรม"นำจิตตน
เพื่อหลุดพ้นมารกิเลสเหตุมัวเมา
สอนให้รู้ "พุทธจริยะ"ละความชั่ว
เพ่งรอบตัวด้วยสติมิขลาดเขลา
สอนให้รู้ "พุทธศิลป์"แนบถิ่นเนา
ประดุจ เสาหินแห่งกาล"
ตราบวันนี้เมื่อประพฤติยึดถือ
คือประโยชน์เลิกคิดโกรธโลภหลง
ส่งราศีไร้ "ตัวกูของกู"ต่างรู้ดี
เบาสบายทุกนาทีเบาชีวิต
เพียงสำนึกลึกลงไปในหน้าที่
รวมพลเป็นภาคีแก้วิกฤติ
แผ่น้ำใจให้กันฉันญาติมิตร
สารทิศย่อมรู้อยู่กับตัว
แม้ยุคนี้มีปัญหาปัญญาเกิด
เพราะ "พุทธทาส"ชี้ทางเลิศประเสริฐทั่ว
ที่ยังคงปัญหาไว้ให้พันพัว
ก็เพราะกลัว "เงาตัวเองเร่งหาเงา"
อ.พุทธทาส ภิกขุ
วันพฤหัสบดีที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2552
ปุถุชน
ว่าตัวฉัน ของฉัน มัวมั่นหมาย
เป็นตัวตน นอกใน ใจหรือกาย
ตั้งแต่เกิด จนตาย ไว้เป็นตัว
ด้วยอำนาจ อวิชชา ดังตาบอด
เกิดขึ้นสอด ไปทุกกาล สถานทั่ว
ต้องหลงรัก หลงโศก เกิดโรคกลัว
เป็นไฟคั่ว ใจกาย ให้ร้อนรน
อย่างนี้แล เวียนว่าย ในวัฏฏทุกข์
ไม่เยือกเย็น เป็นสุข สักเส้นขน
เห็นตัวทุกข์ ว่าเป็น ตนของตน
นี่แหละหนา ปุถุชน คนหนาจริงฯ
อ.พูทธทาส ภิกขุ
เป็นตัวตน นอกใน ใจหรือกาย
ตั้งแต่เกิด จนตาย ไว้เป็นตัว
ด้วยอำนาจ อวิชชา ดังตาบอด
เกิดขึ้นสอด ไปทุกกาล สถานทั่ว
ต้องหลงรัก หลงโศก เกิดโรคกลัว
เป็นไฟคั่ว ใจกาย ให้ร้อนรน
อย่างนี้แล เวียนว่าย ในวัฏฏทุกข์
ไม่เยือกเย็น เป็นสุข สักเส้นขน
เห็นตัวทุกข์ ว่าเป็น ตนของตน
นี่แหละหนา ปุถุชน คนหนาจริงฯ
อ.พูทธทาส ภิกขุ
เป็นหลวงตา
โลกพัฒนา
โลกพัฒนา ที่เรียกว่า Developed
ดูจะเพื่อ จุดจบ เสียมากกว่า
หรืออย่างน้อย ให้จบเร็ว กว่าธรรมดา
นึกแล้วพา อนาถใจ ใคร่ท้วงติง
เร่งพัฒนา เหมือนเร่งฆ่า ให้ตัวตาย
ทรัพย์ธรรมชาติ วอดวาย คล้ายกับวิ่ง
ผลได้มา เฟ้อกว่า ความเป็นจริง
จนยุ่งขิง กันไปหมด อดเยือกเย็น
โลกพัฒนา วัตถุเหลือ เหนือคุณธรรม
ไม่อิ่มหนำ ไม่คิดเปลื้อง พวกเรื่องเหม็น
เรื่องอวกาศ เรื่องอาละวาด เกินจำเป็น
ยิ่งโลดเต้น ยิ่งสุมโศก โลกพัฒนา ฯ
อ.พุทธทาส ภิกขุ
ดูจะเพื่อ จุดจบ เสียมากกว่า
หรืออย่างน้อย ให้จบเร็ว กว่าธรรมดา
นึกแล้วพา อนาถใจ ใคร่ท้วงติง
เร่งพัฒนา เหมือนเร่งฆ่า ให้ตัวตาย
ทรัพย์ธรรมชาติ วอดวาย คล้ายกับวิ่ง
ผลได้มา เฟ้อกว่า ความเป็นจริง
จนยุ่งขิง กันไปหมด อดเยือกเย็น
โลกพัฒนา วัตถุเหลือ เหนือคุณธรรม
ไม่อิ่มหนำ ไม่คิดเปลื้อง พวกเรื่องเหม็น
เรื่องอวกาศ เรื่องอาละวาด เกินจำเป็น
ยิ่งโลดเต้น ยิ่งสุมโศก โลกพัฒนา ฯ
อ.พุทธทาส ภิกขุ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)