วันจันทร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2552

ชีวิตและผลงาน พุทธทาส ภิกขุ

วันศุกร์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2552

กลอนพุทธทาส

วาทธรรมคำสอน "กลอนพุทธทาส"


พระนักปราชญ์ที่ชาวพุทธสุดเลื่อมใส


ทุกหัวข้อล้ำค่ามากคัดจากใจ


สร้างโลกให้สันติสุขแก่ทุกคน


สอนให้รู้ "พุทธพจน์" กฎยิ่งใหญ่


ทั้งเทศไทยซึ้งบาปกรรมติดตามผล


สอนให้รู้ "พุทธธรรม"นำจิตตน


เพื่อหลุดพ้นมารกิเลสเหตุมัวเมา


สอนให้รู้ "พุทธจริยะ"ละความชั่ว


เพ่งรอบตัวด้วยสติมิขลาดเขลา


สอนให้รู้ "พุทธศิลป์"แนบถิ่นเนา


ประดุจ เสาหินแห่งกาล"


ตราบวันนี้เมื่อประพฤติยึดถือ


คือประโยชน์เลิกคิดโกรธโลภหลง


ส่งราศีไร้ "ตัวกูของกู"ต่างรู้ดี


เบาสบายทุกนาทีเบาชีวิต


เพียงสำนึกลึกลงไปในหน้าที่


รวมพลเป็นภาคีแก้วิกฤติ


แผ่น้ำใจให้กันฉันญาติมิตร


สารทิศย่อมรู้อยู่กับตัว


แม้ยุคนี้มีปัญหาปัญญาเกิด


เพราะ "พุทธทาส"ชี้ทางเลิศประเสริฐทั่ว


ที่ยังคงปัญหาไว้ให้พันพัว


ก็เพราะกลัว "เงาตัวเองเร่งหาเงา"




อ.พุทธทาส ภิกขุ

วันพฤหัสบดีที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2552

ปุถุชน

หนาด้วยความ เห็นแก่ตัว มัวยึดมั่น
ว่าตัวฉัน ของฉัน มัวมั่นหมาย
เป็นตัวตน นอกใน ใจหรือกาย
ตั้งแต่เกิด จนตาย ไว้เป็นตัว
ด้วยอำนาจ อวิชชา ดังตาบอด
เกิดขึ้นสอด ไปทุกกาล สถานทั่ว
ต้องหลงรัก หลงโศก เกิดโรคกลัว
เป็นไฟคั่ว ใจกาย ให้ร้อนรน
อย่างนี้แล เวียนว่าย ในวัฏฏทุกข์
ไม่เยือกเย็น เป็นสุข สักเส้นขน
เห็นตัวทุกข์ ว่าเป็น ตนของตน
นี่แหละหนา ปุถุชน คนหนาจริงฯ

อ.พูทธทาส ภิกขุ

เป็นหลวงตา


เป็นหลวงตา สนุกกว่า เป็นเจ้าคุณ
เหมือนความว่าง ดีกว่าบุญ เป็นไหนๆ
ไม่ปรุงแต่ง สังขาร ประการใด
ล้วนเป็นไป สงบเย็น เป็นนิพพาน
บุญเป็นเรื่อง สวยงาม กิน-กาม-เกียรติ
แต่ไม่มี ใครเกลียด ทุกสถาน
ส่วนความว่าง ว่างเสียจน คนกลัวลาน
เขาเกลียดกัน ขันจ้าน เป็นหลวงตา ฯ

อ.พุทธทาส ภิกขุ

เป็นพระเมือง

เป็นพระเมือง เรื่องมาก ด้วยอยากเด่น
ต้องเขม่น กันไป จนใหลหลง
ต้องแบกทรัพย์ แบกศักดิ์ แบกพรรคพงศ์
เพื่อการเมือง เรื่องณรงค์ ด้วยจงใจ
งานใต้ดิน ใต้น้ำ ก็ทำเป็น
ถึงฆ่าเข่น กันพินาศ ไม่หวาดไหว
คอยแข่งกัน มิให้ใคร ดีกว่าใคร
ไม่เย็นใจ เย็นตัว มัวขึ้นลง ฯ

อ.พุทธทาส ภิกขุ

เป็นพระป่า

เป็นพระป่า สงบกว่า เป็นพระเมือง
ไม่มีเรื่อง แบกพรรค แบกศักดิ์ศรี
ไม่ต้องสวม หน้ากาก ผู้มากดี
มันเกิดฟรี ขึ้นมาเอง เก่งในตัวฯ
จะนั่งนอน ยืนเดิน ไม่เขินขัด
ไม่มีใคร คอยวัด ว่าดีชั่ว
ไม่มีเรื่อง ยั่วเย้า ให้เมามัว
จึงเย็นตัว เย็นใจ ไม่ขึ้นลง ฯ

อ.พุทธทาส ภิกขุ

โลกพัฒนา

โลกพัฒนา ที่เรียกว่า Developed
ดูจะเพื่อ จุดจบ เสียมากกว่า
หรืออย่างน้อย ให้จบเร็ว กว่าธรรมดา
นึกแล้วพา อนาถใจ ใคร่ท้วงติง
เร่งพัฒนา เหมือนเร่งฆ่า ให้ตัวตาย
ทรัพย์ธรรมชาติ วอดวาย คล้ายกับวิ่ง
ผลได้มา เฟ้อกว่า ความเป็นจริง
จนยุ่งขิง กันไปหมด อดเยือกเย็น
โลกพัฒนา วัตถุเหลือ เหนือคุณธรรม
ไม่อิ่มหนำ ไม่คิดเปลื้อง พวกเรื่องเหม็น
เรื่องอวกาศ เรื่องอาละวาด เกินจำเป็น
ยิ่งโลดเต้น ยิ่งสุมโศก โลกพัฒนา ฯ

อ.พุทธทาส ภิกขุ